Vorige week donderdag was het feest van Maria Geboorte, patroonsfeest van de kerk van Lebbeke. Na de eucharistieviering was er, zoals ook bij de andere kerken gebruikelijk is, een korte drink. Het was een toffe ontmoeting tussen mensen die hun verbondenheid met deze kerk uitdrukken of minstens hun vriendschap willen tonen vanuit andere kerkplekken. Aansluitend moest ik om 20:00 naar een vergadering van de VZW van het patrimonium kerkplek Lebbeke. Er was nog wat tijd voor de vergadering om wat kort met elkaar onderling te delen over elkaars gezinssituatie of de afgelopen dagen. Tot iemand spontaan zei de ‘Queen’ is overleden. Ik dacht eerst dat het een grap was… alsof ze nooit zou sterven. Maar ik zag meteen aan het gezicht van het bestuurslid dat het menens was.
In gebed
Wow… het deed mij wel iets. Een vrouw op 96 jarige leeftijd, met een regeertijd van precies 70, met een plichtsbesef tot de laatste dag waarbij ze de premierwissel voltrok, met aandacht voor verbondenheid en geliefd door het volk. Naast de eenzame plaats die ze al had, en die elke verantwoordelijkheid met zich meebrengt, was het overlijden van haar echtgenoot vorig jaar in coronatijd tekenend. In haar eentje zat ze tijdens de uitvaart in de banken, in het zwart, met gebogen hoofd, biddend. Ze was niet alleen hoofd van de Anglicaans Kerk, maar in de eerste plaats gelovig. Een biddende vrouw, die haar kroning tot koningin ook zag als een ware opdracht van Godswege.
Hem dienen
Gedurende haar leven heeft ze dikwijls over haar geloof gesproken. Reeds bij haar Kerstboodschap in 1952, in het vooruitzicht van haar kroning vroeg ze: "Ik wil jullie allemaal vragen, wat je religie ook is, om op die dag voor mij te bidden, om te bidden dat God mij wijsheid en kracht mag geven om de plechtige beloften die ik zal doen na te komen, en dat Ik mag Hem en u trouw dienen, alle dagen van mijn leven.”
Sommige zouden kunnen suggereren dat haar geloof meer het product is van een beleefd respect voor de historische tradities. Tijdens haar regeerperiode verwoordde ze het belang van haar geloof en beval het haar onderdanen aan “Voor mij vormen de lessen van Christus en mijn eigen persoonlijke verantwoordelijkheid voor God een kader waarin ik mijn leven probeer te leiden. Zoals zovelen, heb ik in moeilijke tijden veel troost gehaald uit de woorden en daden van Christus”, zo zei ze in 2000. En twee jaar later, bij het verlies van haar zuster Margaret en haar eigen moeder de Queen Mother, sprak ze in haar kerstboodschap: “Ik weet hoezeer ik op mijn eigen geloof vertrouw om me door goede en slechte tijden te leiden. Elke dag is een nieuw begin. Ik weet dat de enige manier om mijn leven te leven is door te proberen het goede te doen, een langetermijnvisie te hebben, het beste van mezelf te geven in alles wat de dag brengt, en mijn vertrouwen op God te stellen.”
Interfaith
Koning Elizabeth, eigenlijk klinkt en leest Queen Elizabeth meer vertrouwd, heeft heel haar leven haar invloed gebruikt om religieuze diversiteit en tolerantie in het Verenigd Koninkrijk, het Gemenebest van Naties en de rest van de wereld te erkennen en te vieren. Dat was ook zichtbaar door de aanwezigheid van verschillende verantwoordelijken van religies en denominaties bij officiële gelegenheden. In 2012, bij haar diamanten jubileum, sprak ze bij de multireligieuze receptie in Lambeth Palace, georganiseerd door de aartsbisschop van Canterbury, met de leiders van acht religies in het Verenigd Koninkrijk: “Geloof speelt een sleutelrol in de identiteit van miljoenen mensen, en biedt niet alleen een systeem van geloof, maar ook een gevoel van verbondenheid. Het kan een aansporing zijn tot sociale actie. Religieuze groeperingen hebben inderdaad een trotse staat van dienst in het helpen van mensen in de grootste nood, waaronder zieken, ouderen, eenzamen en kansarmen. Ze herinneren ons aan de verantwoordelijkheden die we buiten onszelf hebben.”
In haar toespraak van 2016 legde Hare Majesteit uit: “Miljarden mensen volgen nu de leer van Christus en vinden in Hem het leidende licht voor hun leven. Ik ben een van hen omdat het voorbeeld van Christus me helpt de waarde in te zien van het doen van kleine dingen met grote liefde, wie ze ook doet en wat ze zelf ook geloven.”
Majesteit Gods
“Uiteindelijk wijst de monarchie buiten zichzelf naar de majesteit van God”, schreef Ian Bradley, professor aan de University of St Andrews School of Divinity. “Het moedigt de door God gegeven menselijke vermogens van eerbied, loyaliteit en aanbidding aan. Het ontleent zijn ware sanctie en autoriteit van bovenaf in plaats van onderaf.”
Queen Elizabeth II was zo'n monarch. Zij, die de 20e en 21e eeuw, moderniteit en postmoderniteit overbrugde, schreef haar persoonlijk geloof in God en geloof in Christus toe als haar anker te midden van de vele stormen, zowel publiek als privé, die ze doorstond. Tot het einde volbracht ze haar heilige kroningsgeloften aan God, leefde ze trouw en diende ze degenen die aan haar zorg waren toevertrouwd.
Rust nu maar
Haar eigen sterven viel samen met een feestdag in onze eigen traditie, die van Maria Geboorte. Ik vond het mooi, bij vergadering mocht ik wat vertellen over Maria Geboorte over de viering en de aanwezigen, Maria kreeg de eerste aandacht en pas daarna ging de gedachten over naar The Queen zoals ook de hele wereld deed. Plichtsbesef en standvastigheid dragen in zich het waarmerk van geloof, een verbondenheid met wat groter is dan de mens.
Rust nu in de vrede van Christus.
Geert C. LEENKNEGT, priester
Wil je meer lezen:
The Servant Queen and the King She Serves, van Catherine Butcher en Mark Greene, dit overzicht van het christelijk geloof van Hare Majesteit werd gepubliceerd door Bible Society UK, voor wie de koningin als beschermheer fungeert, samen met HOPE en het London Institute for Contemporary Christianity naar naaleiding van haar 90ste geboorteverjaardag.
The Faith of Queen Elizabeth: The Poise, Grace, and Quiet Strength Behind the Crown, Dudley Delffs, 2019.
deze tekst werd gepubliceerd in Week: 37 (nummer van woensdag 14 september 2022) Editie: 2172 – Kerk en Leven Lebbeke en Editie: 2045 – Kerk en Leven Buggenhout
