Sterren van mensen

Tegen de tijd dat dit nummer in je bus valt, is dit al lang oud nieuws, maar op het moment dat ik dit schrijf is het nog niet eens achter de rug: daarvoor moeten we nog wachten tot 14 juli. Zit België in de halve finale of zelfs finale UEFA 2024??

De TV-programma’s worden gevuld met Sterren … op de dansvloer, op het ijs, restaurants. Meestal is het dan kijken naar vallende sterren (nog zo’n radio-term), mensen die keer op keer de show moeten verlaten nadat ze een goede beurt van kritiek hebben gekregen. 

Het Europees Kampioenschap UEFA Euro 2024 beroert veel mensen. Op nationale feestdagen of de feestdagen van onze Gemeenschappen zien we nog niet eens een kwart vlaggen uithangen als het aantal tijdens de toernooien van ons nationaal elftal. Even vlug worden de vlaggen weer binnen gehesen als ze niet lukken. De commentaren voor en na de matchen zijn op zich ook een entertainment geworden. Als studiogasten zijn er de Vlamingen, meestal experts of voetballers die weten waarover ze spreken, en minstens één Nederlander, die het show niveau wat ludiek moet houden. Ze geven hun prognose over de opstelling, kritieken op de spelers en de bondscoach en trainers, en tijdens en na de match hun commentaar en soms lovende woorden over de individuele spelers en hun posities, bijdragen of gescoorde en gemiste doelpunten. 

Zo vlug als iemand ’nen goeie' is, zo vlug wordt ook iemand ‘nen slechten’. En toch is dit zo relatief: ik kan me niet inbeelden dat men het veld opgaat met de bedoeling om eens niet te winnen. Elke training zal ongetwijfeld erop gericht zijn om de beste en maximum prestatie te bieden. Er kan uiteraard commentaar zijn op tactische fouten die worden gemaakt, maar wanneer men te persoonlijk wordt over de mens zelf, dan hoeft het voor mij niet. De pirvélevens van onze Rode Duivels doet voor mij niet terzake.  De bescheidenheid waarmee Tielemans in de eerste minuten een goal maakte en De Bruyne met zijn goal in de slotfase tegen de Roemenen de Rode Duivels bevrijdde maakte veel meer indruk: ‘een beetje geluk bij mijn goal’.

Ook al gaat er soms veel aandacht naar de individuele spelers en is een bepaalde speler het ene moment een favoriet om daarna te moeten vallen voor een ander, voetbal blijft een teamsport. Het blijft voor mij dan ook spijtig dat men in een groepssport, wanneer de groep verliest, toch op zoek gaat naar een zondebok. Het lijkt algemeen menselijk, maar het is niet de goeie weg. Wanneer één speler teveel gaat voor individualisme, soms met het oog op een boeiende en goed betaalde transfer, dan valt de groep uit elkaar. Daar moet ook de groep werk van maken: ze moet zich richten op een verbondenheid die geen ruimte laat voor solo-spelers.

Terwijl ik dit schrijf zitten we in de laatste week van het schooljaar. De proclamaties op de scholen geven punten en sterren aan de schoolverlaters die in september naar een nieuwe school gaan. Originele klasfoto’s werden genomen, verschillende leerkrachten, directies en schoolteams werden letterlijk en figuurlijk in de bloemen gezet, honderden boekentassen hangden in de lucht en een einde-schooljaarslied werd gezongen waarna een 'graduation cap' in de lucht werd gegooid. Eén voor één werden de sterren binnengehaald. Een school werkt ook aan verbondenheid binnen en buiten haar muren.

Zoveel mensen die gemotiveerd en met een ontzettend inzet samenwerkten om die sterren: da’s ongelooflijk. Je staat versteld wat mensen kunnen doen als ze de handen in elkaar slaan. Dit is mensen samenbrengen  op een hoog niveau. Voor mij gaan de sterren naar al die mensen die het hebben gedaan … die honderden en honderden mensen die geen onderscheid maakten op welk niveau ook, maar die klaar stonden en elkaar hielpen.

En stiekem moet ik ook denken aan onze kerkplekken in onze Mariaparochie, waar dit jaar na jaar en elke week op kleinere schaal gebeurt in de werkgroepen, verenigingen en in ons kerkwerk … zoveel vrijwilligers die met elkaar samenwerken en mensen samenbrengen. Zoveel motivatie, inzet en vriendschap die gedeeld wordt … en dat is geen illusie, geen fata morgana!

Aan ieder die dit doet: jullie verdienen elk een ster … jullie zijn sterren van mensen!!!

Geert C. Leenknegt,
priester

_{de tekst werd gepubliceerd in Week: 29 (nummer van woensdag 17 juli 2024)  Editie: 2172 – Kerk en Leven Buggenhout-Lebbeke}