Vaderdag, kinderloosheid, verjaardag
Waar de één zich druk maakt om het kopen van een origineel Vaderdagcadeautje, heeft de ander soms heel andere zorgen: het gemis van een vader die er niet meer is of die er nooit voor je was, de pijn van het verlies van een zoon of dochter, en de pijn van een echtscheiding of kinderloos huwelijk.
Lang niet iedereen staat daar bij stil, laat staan bij het onzichtbare rouwen van een single zoals Laurens die dolgraag kinderen had gekregen.
Als iemand er al eens over nadenkt, krijgt hij meestal te horen: ‘Ach, je weet toch niet wat je mist en jij hebt alle tijd.’ Waarna er vervolgens een weekprogramma wordt opgesomd: zwemles, logopedie, kinderfeestje, sportwedstrijd, muziekuitvoering, en…
Hierdoor hebben mensen over het algemeen ook geen oog voor de indirecte gevolgen van kinderloosheid: je moet vaak veel meer moeite doen om je aan je leven te geven.
Laurens laat het maar zo, weet immers zelf wat hij zoal naast zijn werk als ambulanceverpleegkundige doet: hij is jeugdmedewerker, trainer van de miniemen, en dat gaat verder dan het technische voetbalspel: heeft bijvoorbeeld een kind zijn moeder aan borstkanker verloren, dan praat of speelt hij wat extra met hem.
En elke woensdagmiddag gaat hij met Bram, een autistische jongen uit het dorp, op de markt wafels kopen, daarna bij hem thuis de Donald Duck lezen en een spelletje doen. Dit geeft Bram structuur en zijn ouders ruimte voor wat extra aandacht voor hun andere kinderen.
Wie hem nodig heeft, weet Laurens’ deurbel bovendien steevast te vinden.
Maar op een dag is Laurens het zo beu dat zijn zussen altijd maar denken dat hij als vanzelfsprekend wel met hun ouders - die met hun gezondheid kwakkelen - naar het ziekenhuis zal gaan, en dat hij ook altijd maar op hun kinderen kan passen. ‘Want jij hebt toch alle tijd.’
Hij doet het allemaal met liefde en blijft het ook zeker doen, maar dat pijnlijke zinnetje mogen ze voortaan wel weglaten. En dat zegt hij uiteindelijk ook tegen zijn jongste zus, die hem tot zijn verrassing volkomen begrijpt en belooft het nooit meer in de mond te nemen.
Toevallig valt Laurens’ vijftigste verjaardag op Vaderdag. Als hij na de eucharistieviering thuiskomt, staan er een heleboel kinderfietsen voor zijn deur. Eenmaal binnen, ziet hij wat er is: zijn nichtjes en neefjes en Bram zitten in de huiskamer, rond een reuzentaart. ‘Omdat we reuze blij met je zijn, en je van uitdelen houdt.’
Nog voordat Laurens iedereen kan bedanken, geeft de jongste hem een stuk, maar ze neemt eerst zelf een flinke hap. Laurens schiet in de lach, en verbergt zo meteen zijn opkomende tranen: hij beseft meer dan ooit dat hij geen kinderen zal krijgen, geen vader zal worden, maar dankt God de Vader voor een rijk gevuld leven en omdat hij toch een vruchtbaar mens kan zijn.
Aan alle vaders op aarde en in de hemel, en aan allen die als een vader voor een ander zijn: zalig Vaderdag!
Namens de medewerkers, de parochieploeg en priester Geert C. Leenknegt
deze tekst werd gepubliceerd in Week: 23 (nummer van woensdag 8 juni 2022) Editie: 2172 – Kerk en Leven Lebbeke en Editie: 2045 – Kerk en Leven Buggenhout
